II wojna światowa zdewastowała rodziny i rozdzieliła niezliczonych kochanków. W niektórych przypadkach ci, którzy stracili swoich bliskich, spieszyli się, aby ich pomścić. Mariya Oktiabrskaya była jedną z takich osób. Gdy dotarła do niej wiadomość o śmierci męża na Froncie Wschodnim, postanowiła sprzedać wszystko, co posiadała i zainwestować w produkcję czołgu T – 34. Następnie poszła o krok dalej i złożyła wniosek o szkolenie, aby otrzymać prawo jazdy czołgiem. Następnym krokiem była zemsta jak żadna inna.
ale wróćmy do początku. Marija Oktiabrskaja urodziła się na Półwyspie Krymskim w biednej ukraińskiej rodzinie, która wychowywała 10 dzieci. Przed wojną pracowała w fabryce konserw i była w pewnym momencie operatorem telefonicznym.
w 1925 roku poznała swojego męża, przyszłego oficera Armii Czerwonej. Oboje pobrali się w tym samym roku. Mariya bardzo zainteresowała się pracą męża i wstąpiła do Rady żon wojskowych i przeszła szkolenie jako pielęgniarka wojskowa. Wkrótce potem nauczyła się posługiwać bronią i prowadzić pojazd, co było bardzo rzadkie u kobiet w tym czasie.
zapytana o swoje niezwykłe zainteresowanie, odpowiedziała podobno: „Wyjdź za żołnierza, a służysz w wojsku: żona oficera to nie tylko dumna kobieta, ale także odpowiedzialny tytuł.”
Oktiabrskaya, Mariya Vasilyevna. Z Sowieckiej Pocztówki.
po zakończeniu wojny w Związku Radzieckim w 1941 została ewakuowana na Syberię, gdzie spędziła kolejne dwa lata. Długo trwało, zanim wiadomość o śmierci męża dotarła do niej, ale gdy tylko dostała list, wiedziała, co robić. Oktaybrskaya była tak rozwścieczona śmiercią ukochanego męża, że napisała list bezpośrednio do Stalina:
„mój mąż zginął w akcji obrony ojczyzny. Chcę zemsty na faszystowskich psach za jego śmierć i za śmierć Sowietów torturowanych przez faszystowskich barbarzyńców. W tym celu zdeponowałem wszystkie moje osobiste oszczędności – 50 000 rubli-do Banku Narodowego, aby zbudować czołg. Uprzejmie proszę o nazwanie czołgu „Fighting Girlfriend” i wysłanie mnie na linię frontu jako kierowcy tego czołgu.”
Stalin czuł, że nie ma wyboru, jak tylko zaakceptować. Komitet Obrony Państwa doradził mu, że ruch może mieć pozytywny wpływ na morale zarówno zdesperowanej ludności, jak i żołnierzy. Nierzadko obywatele przekazywali pieniądze na produkcję wojenną w Związku Radzieckim, ale zazwyczaj dawcami byli mężczyźni.
radzieckie czołgi T-34 koło Odessy
niemniej jednak w trudnych czasach każda pomoc jest mile widziana, więc Mariya otrzymała pięć miesięcy szkolenia, aby opanować umiejętności obsługi T-34.
to też było rzadkością―podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, jak nazwano II wojnę światową w ZSRR, załogi czołgów przeszły krótsze szkolenie, ponieważ były potrzebne niemal natychmiast na froncie. W Stalingradzie Czołgi weszły do walki niepomalowane.
Fotografia Mariji Oktiabrskiej przed jej śmiercią w 1944 roku; bohaterka Związku Radzieckiego.
pięciomiesięczne szkolenie było również częścią wysiłków propagandowych-rząd radziecki nie chciał tylko wysłać Oktiabrskiej do bitwy. Chcieli się upewnić, że będzie skuteczna.
po przeszkoleniu 38-letnia Oktobrskaya została przeniesiona do 26 Gwardyjskiej brygady czołgów we wrześniu 1943 roku i wkrótce wzięła udział w drugiej bitwie pod Smoleńskiem. Mimo że inne załogi czołgów uważały ją za jakiś chwyt reklamowy, miała szansę udowodnić, że się mylą.
T-34 zniszczony w bitwie pod Prochorowką, 1943. Zdjęcie: Bundesarchiv, Bild 101I-219-0553a – 36 / Koch / CC-BY-SA 3.0
podczas swojej pierwszej bitwy Oktobskaya wykazała się niezwykłymi umiejętnościami manewrowymi i pomagała w neutralizacji gniazd karabinów maszynowych i pozycji artyleryjskich, będąc pod silnym ostrzałem. Jej czoĹ ’ g „walczÄ … ca dziewczyna” przedzieraĺ 'siÄ ™ przez linie wroga, ale zostaĹ’ poważnie uszkodzony.
10 rzeczy, których możecie nie wiedzieć o Sir Winstonie Churchillu
pod intensywnym ostrzałem wyskoczyła z wieży, aby naprawić swój czołg. Jej koledzy zapewnili ogień osłonowy, a ona naprawiła czołg i wskoczyła z powrotem. Wszyscy w jednostce byli zdumieni i została awansowana do stopnia sierżanta.
podobna sytuacja miała miejsce miesiąc później, gdy „Walcząca dziewczyna” padała ogniem w okolicach miasta Nowoje Sioło w obwodzie witebskim. Jej tor został trafiony, a czołg unieruchomiony. Sargent Oktobrskaya wybiegł i z pomocą innego członka załogi zdołał przywrócić T-34 do stanu jazdy.
pomnik Marii Oktiabrskiej w Tomsku. Fot. AndreyTomskiy –
CC BY-SA 4.0
ale zaledwie dwa miesiące później jej odważna taktyka okazała się ostatnią. Ponieważ czołg po raz kolejny doznał uszkodzeń po zniszczeniu zakorzenionych pozycji i działa samobieżnego wroga, Oktobrskaya ponownie spróbowała wykonać ten trik. Udało jej się naprawić uszkodzony Tor, ale została uderzona w głowę odłamkami pocisku i straciła przytomność podczas powrotu.
Related story from us: Albert Göring, brat Hermanna Göringa, był działaczem antynazistowskim, który pomagał setkom Żydów i pomagał czeskiemu ruchowi oporu
Mariya Oktobrskaya została przeniesiona do wojskowego szpitala polowego pod Kijowem, gdzie spędziła dwa miesiące w śpiączce, a następnie zmarła 15 marca 1944 roku.
jej działania nie poszły na marne. Została pośmiertnie uznana za bohaterkę Związku Radzieckiego, ponieważ jej męstwo zainspirowało tysiące kobiet do przyłączenia się do walki i wniesienia swojego wkładu.