tworzenie sztuki jest jak chwytanie, sięganie po utraconą miłość, zawsze tęsknota za odnalezieniem tej wyjątkowej chwili. Chodzi o tęsknotę, sięganie po piękno, wąchanie, jedzenie, Smakowanie w sposób, który dotyka serca. To tak, jakbyś stał przed niesamowitą obecnością natury, czy to ocean, czy jezioro, czy Rosa w ostry poranek. Czujesz to, to jakość bycia, jak pierwsza kropla deszczu, gdy uderza w odludny staw, rezonans, sposób, w jaki fale docierają, przecinając się nawzajem, przechwytując, rozprzestrzeniając, sięgając, dzieląc, nakładając się.
my na Zachodzie myślimy o naszym życiu w Linearny sposób. Ale nie jest. Rezonuje pierścień po pierścieniu, warstwa czasu. To, co teraz zrobisz i powiesz, będzie miało wpływ na innych ludzi i miejsca, o których jeszcze nie masz pojęcia. Dlatego zawsze mówimy o synchroniczności.
nie dmucham szkła, kształtuję je lub wścibię w swoje pragnienia, chętnie je do formy z moim zespołem i moimi narzędziami. Ciągle się zmienia. Nigdy nie zachowuje swojego pierwotnego stwierdzenia. Najtrudniejsze jest złapanie go, zanim zajdzie za daleko w drugą skrajność. To ciecz, złapana między fazami materii. A Ty i piece jesteście oknem, które otwiera ten okres czasu, rozszerza się na niego i w jakiś sposób tworzy sztukę w tej wąskiej szczelinie. Potrzeba stałej świadomości swojego stanu bycia i otoczenia. Potrzebujesz ostrego, ostrego poczucia siebie, połączenia i intymności ze swoim zespołem.
w mojej pracy doszedłem do punktu, w którym chodzi po prostu o tworzenie wykwintnych przestrzeni. Zestawiając ze sobą formy, można tworzyć z niczego. Pustka, która jest tak potężna i realna jak trójwymiarowy obiekt obok. Te przestrzenie są jak przestrzenie między słowami. Moc tych pauz to niewypowiedziane słowa. To jak przestrzenie między wdychaniem a wydechem. Jedno musi być ważniejsze od drugiego, ale zawsze połączone. Te przestrzenie dają ci miejsce do podróżowania lub przez nie, podobnie jak natura, w ciągu tysięcy lat i milionów fal pieszczot, dzika przejście przez skałę, która jest tak doskonała i wydaje się, że zawsze tam była. Oglądać, jak woda wypełnia puste przestrzenie, gdy pływy się zmieniają, obserwować puste przestrzenie, które woda wypełnia, które kiedyś były trzymane przez powietrze.
znowu wraca do natury, wielki nauczyciel dla wszystkich. Idealny nauczyciel dla poczucia formy, przepływu i zdumienia. To zasób, albo tylko źródło. To miejsce, z którego pochodzimy i wszyscy jesteśmy jego częścią, jak patrzenie na zachód słońca pełen melancholii, ponieważ nie ma sposobu, aby zrozumieć wielkość jego piękna ani poczucie separacji.
równowaga, natura, forma. Są to wyjątkowe cechy w życiu. Tak wykwintne i proste jak oddech sam.