Michał dzielny, zm. 1601, książę Wołoszczyzny (1593-1601), Siedmiogrodu (1599-1600) i Mołdawii (1600). Michał był jednym z największych średniowiecznych władców Rumunii, a także znanym dowódcą wojskowym. Będąc zobligowany do zapłacenia sporej sumy cesarzowi Osmańskiemu za jego nominację na księcia Walachii, pozbył się swoich osmańskich wierzycieli, którzy przekazali mu pieniądze, wzywając ich do swojego pałacu, a następnie dokonując ich masakry. Akt ten był naśladowany w całym Wołoszczyźnie i stał się znany jako Nieszpory Wołoskie. Michał wielokrotnie atakował osmańską armię odwetową z pomocą Zygmunta Batorego, księcia Siedmiogrodu, i najemników; poddani Michała byli opresyjnie opodatkowani, aby zapłacić za zwycięstwo. W 1596 Sułtan zawarł pokój, pozostawiając Walachię praktycznie niezależną. Michał zwrócił się teraz ku podbojowi Siedmiogrodu, czego dokonał po pokonaniu (1599) Andrzeja Kardynała Batorego, któremu Zygmunt zrzekł się tronu. Początkowo Michał miał poparcie Świętego cesarza rzymskiego Rudolfa II i był w stanie zjednoczyć wszystkich Rumunów pod jego wyłącznym panowaniem. Rudolf II szybko jednak zaczął podejrzewać wzrost potęgi Michała, a gdy Siedmiogrodzka szlachta sprowokowała bunt przeciwko Michałowi, z pomocą przyszła im armia cesarska na Węgrzech pod dowództwem gen. Jerzego Basty. Pokonany Michał uciekł i stanął na dworze cesarskim w Wiedniu, gdzie został ułaskawiony i przywrócony na stanowisko gubernatora Siedmiogrodu. Wracając, pokonał Zygmunta Batorego, który odnowił swoje roszczenia do Księstwa, ale Michał został wkrótce potem zamordowany na rozkaz generała Basty. Po jego śmierci Walachia i Mołdawia powróciły pod kontrolę osmańską, podczas gdy Siedmiogród znalazł się pod dominacją austriacką; związek trzech obszarów stał się ideałem narodowym w kolejnych pokoleniach, a sam Michał bohaterem narodowym.