Mitzvah Tantz (Jidysz) to chasydzki zwyczaj, w którym mężczyźni tańczą przed panną młodą w noc poślubną, aby uhonorować ją i cieszyć się związkiem pary. Zazwyczaj panna młoda stoi idealnie nieruchomo na jednym końcu pokoju, trzymając długą wstążkę lub podwiązkę (pas męski), podczas gdy ta Tańcząca przed nią trzyma drugi koniec. Chasydyzm jest żydowskim Ultra-ortodoksyjnym ruchem, który zabrania osobistego kontaktu między mężczyznami i kobietami. Nakłada ona na kobietę wiele ograniczeń, w tym obowiązek skromnego ubierania się i (dla zamężnej kobiety) noszenia nakrycia głowy lub peruki, aby ukryć własne włosy, a w niektórych tradycjach chasydzkich, aby całkowicie ogolić głowę.
zgodnie ze zwyczajem tylko bliscy krewni uczestniczą w Mitzvah Tantz i zwykle jeden z czołowych rabinów – jej ojciec, dziadek lub wujek – tańczy z panną młodą. Dla panny młodej jest to chwila prawdziwej introspekcji i duchowej transcendencji i zgodnie ze zwyczajem, jeśli ma szczęście, jej przodkowie zstępują z niebios, aby łaskawić Zgromadzenie swoją duchową obecnością i udzielić błogosławieństwa młodej parze. Jednak po raz pierwszy w życiu Młoda Chasydzka kobieta spotyka się z męską publicznością, ponieważ kobietom zabrania się wstępowania do męskiego zgromadzenia nawet na modlitwie. Zostaje ona wprowadzona do sekcji męskiej bez mechitzy (przegrody) oddzielającej ich i staje się obiektem starożytnej praktyki, która może trwać całą noc, aż do świtu.
Mitzvah Tantz 2005 to dialog poprzez taniec dwóch kobiet z różnych światów. Zestawia taniec orientalny z tradycją chasydzką, aby przekazać nadejście wieku; oczyszczający moment, w którym kobiecość osiąga tak potężną introspekcję, że graniczy z religijną ekstazą. W tradycji orientalnej tancerki są przyzwyczajone do występów przed publicznością złożoną z mężczyzn, ubranych w skromne ubrania, a w wielu krajach wschodnich rozwinęło się to w formę sztuki. Taniec brzucha wymaga od tancerza pełnej swobody, aby miednica była odblokowana i pozornie niezależna od reszty ciała. Mistrzowska tancerka brzucha mierzy się zdolnością uchwycenia publiczności bez zbaczania z linii pojedynczej płytki podłogowej.
Mitzvah Tantz została sfilmowana w ciągu roku i rejestruje próbę artysty opanowania sztuki tańca brzucha. Ale zamiast wyświetlać gotowy wynik, śledzi proces uczenia się, nieudane próby i uczucie uczenia się chodzić od nowa. Jest to dialog kobiety z własnym ciałem i pogodzenie się z uprzedmiotowionym męskim spojrzeniem; zarówno tancerka, jak i panna młoda są stawiane przed męskim zgromadzeniem, eksponowane, nagie i napięte w oczekiwaniu na moment, w którym po raz pierwszy się odsłonią.