metalowa osłona kadłuba MUNTZA
Dr E. Lee Spence
żółty METAL znaleziony na wrakach: jeden z pierwszych wraków, które badałem jako młody nastolatek, bardzo mnie podniecił. Jeden z oficerów statku, który był zaangażowany w odzyskiwanie materiałów z jego rozbitego statku, wspomniał, że nie był w stanie odzyskać „żółtego metalu.”Pierwszym” Żółtym metalem ” na myśl było złoto, więc moje podniecenie było naturalne. Myślałem, że oficer statku jest po prostu skryty w sprawie straty. Jak później się dowiedziałem, że tak nie było, „żółty Metal” był po prostu specjalnym stopem mosiądzu, który był zwijany w arkusze i używany do pokrywania kadłubów statków, aby chronić je przed wzrostem morskim i nudnymi bi-zaworami. Tak, był cenny, ale na pewno nie był złoty.
„żółty Metal” (Patent Muntza) powłoka odzyskana z połowy XIX wieku wrak statku na Przylądku Romain, Karolina Południowa
Na zdjęciu jest arkusz żółtego metalu odzyskany z jednego z wraków, nad którymi pracowałem na Przylądku Romain. Zawarłem również zbliżenie znaku patentowego na arkuszu. Po części znak brzmi „Patent Muntza”, więc nie ma wątpliwości, co to jest. Według niektórych źródeł liczba 26, zamknięta w owalu, rejestruje uncje na stopę kwadratową metalu użytego do tego arkusza. Jednak nasz arkusz o wymiarach 4 stóp na 14 cali (o łącznej powierzchni 4,666 stóp kwadratowych) ważył tylko 89,6 uncji lub nieco ponad 19,2 uncji na stopę kwadratową. Niższą wagę można wytłumaczyć utratą metalu w wyniku działania elektrolitycznego w wodzie morskiej, a może Liczba 26 odnosi się do grubości arkuszy, a nie jego wagi. Na każdym końcu owalu znajduje się „3”, którego znaczenie nie jest jasne.
jeśli przyjrzysz się dokładnie pełnej blasze, możesz powiedzieć, gdzie kiedyś była nakładana przez dwa inne kawałki poszycia. Te dwa znaki nakładania się pomagają ustalić, z której strony statku pochodzi ten konkretny arkusz. Ponieważ na statkach handlowych górne elementy poszycia pokrywały się z dolną, a wiemy, że był to statek handlowy, pozwala nam to odpowiednio obracać i orientować element. I, po obróceniu go do jego właściwej orientacji (tj. ze znakiem nakładania się na górze), stawia koniec z drugim znakiem nakładania się po prawej stronie. A ponieważ pokrywanie się poszycia kadłuba zarówno na okrętach wojskowych, jak i handlowych zawsze było „skierowane na rufę”, to połączenie pokrywania się będzie miało miejsce tylko w przypadku części pobranej od prawej burty.
znak producenta mówiący ” Patent Muntza „z 26 w owalu wytłoczonym w” żółtym metalowym ” poszyciu kadłuba.
Muntz metal, który jest zwykle nazywany „Żółtym metalem” lub w skrócie ” Y. M.”w rejestrze Lloyda i w dziennikach okrętowych znajduje się odmiana stopu mosiądzu składającego się z 60 procent miedzi, 40 procent cynku i śladu żelaza, nazwana na cześć angielskiego biznesmena George’ a Fredericka Muntza, metalowego wałka w Birmingham w Anglii, który produkował i sprzedawał stop po swoim patencie z 1832 roku (#6325). Uwaga: Według patentu Muntza jego stop może wynosić do 50% miedzi i 50% cynku. Był kręcony w ” red heat.”
jego pierwotne zastosowanie polegało na zastąpieniu powłoki miedzianej na dnie statków, ponieważ utrzymywała zdolności przeciwporostowe czystej miedzi w około dwóch trzecich ceny. Stał się materiałem z wyboru dla tej aplikacji, a Muntz dorobił się fortuny.
stwierdzono, że miedź stopniowo wypłukiwała się ze stopu w wodzie morskiej, zatruwając każdy organizm, który próbował przyczepić się do kadłuba pokrytego metalem. W ten sposób był stosowany w ciepłych wodach jako ochrona przed robakami (zwłaszcza teredo). Po udanych eksperymentach z osłoną Muntz wyjął również patent na śruby o tym samym składzie. Te również okazały się sukcesem, ponieważ nie tylko były tańsze, ale także bardzo mocne i trwały dłużej. Rozwiązano również poważny problem elektrolizy między poszyciem kadłuba a zaczepami kadłuba, które wcześniej były wykonane z miedzi lub żelaza.
arkusz, który odzyskaliśmy z wraku Cape Romain, mierzył 48 cali na 14 cali. 48-calowy na 14-calowy był standardowym rozmiarem dla osłon brytyjskich i amerykańskich okrętów, ponieważ arkusze zostały zaprojektowane tak, aby łączyły się w połowie między poziomymi krawędziami poszycia zewnętrznego kadłuba. Deski kadłuba miały standardową szerokość 12 cali, wymagana szerokość arkusza wynosiła 14 cali, aby umożliwić 1-calowe nakładanie się na górze i na dole każdego arkusza. Warstwę smoły lub smoły rozłożono na poszyciu przed dołączeniem arkuszy. Każdy arkusz miał otwory na gwoździe dziurkowane przez mały stempel ręczny, który został wykonany z kołnierzem, aby zapobiec powiększeniu otworu, które jest niezbędne do pobrania gwoździa.
nakładanie się na pionowych końcach „na rufie” w celu zmniejszenia wtłaczania wody do złącza i podnoszenia arkuszy. Na statkach handlowych stawy poziome były skierowane w dół, podczas gdy brytyjska Royal Navy stosowała poziome stawy skierowane w górę. Tak więc, po znalezieniu osłony przymocowanej do kadłuba, pozwala to nie tylko na określenie dziobu i rufy, ale także na określenie, czy okręt był częścią służby handlowej.
rozmieszczenie gwoździ (gwoździ) na arkuszach różniło się znacznie między stoczniami i w miarę upływu czasu. Na naszym odzyskanym arkuszu były 2-cale od siebie wzdłuż każdej krawędzi (tj. nakładania) i 4-cale od siebie na głównej części arkusza i rzędy są rozłożone, co było dość typowe.
„Yellow Metal” powłoka ochronna na kadłubie statku Clipper Cutty Sark.
Nowy metal muntza zawierał więcej miedzi, mniej cynku i trochę żelaza nie obecnego w podobnym stopie 56:44 opatentowanym przez Williama Collinsa w 1800 roku. Wcześniej blacha ze stopu miedzi była głównie miedzią.
produkcja nowego metalu Muntza rozpoczęła się na Water Street w Birmingham, ale przeniosła się do Swansea w 1837 roku. Ostatecznie, gdy firma przerosła własną walcownię muntza w Birmingham, dołączył do firmy Pascoe Grenfell and sons, która produkowała ją w Swansea mill jako „Muntz’ s Patent Metal Company”. Następnie oni i inni partnerzy ustalili ceny stopu na poziomie 18 funtów za tonę niższym niż cena rynkowa równoważnego produktu miedzianego, służąc ustanowieniu metalu Muntz jako powłoki z wyboru, w przypadku gdy koszty transportu nadal utrzymywały go jako skutecznego konkurenta. Jako przykład ich sukcesu w wejściu na rynek, pięćdziesiąt okrętów zostało osłoniętych metalem Muntza w 1837 roku, ponad sto w 1838 roku, podwajając w 1840 roku i ponownie podwajając do 1844 roku.
dzięki temu, że Muntz z powodzeniem nadzorował działalność produkcyjną, do 1840 roku Patentowa firma Muntz produkowała 2000 ton rocznie. Trzy lata później firma produkowała 3-4000 ton rocznie przy zysku 8 funtów za tonę. Do tego czasu Grenfellowie opuścili spółkę, ponieważ umowa z Pascoe Grenfell & została rozwiązana z pewną akrymonią w 1842. Kiedy patent muntza wygasł w 1846 roku, oni i inni zaczęli do woli tworzyć zapięcia i osłony do patentu Muntza.
Muntz zmarł w 1857 roku, a jego następcą został jego najstarszy syn, George Fredrick, który sprzedał go w 1864 roku spółce akcyjnej Muntz ’ s Metal Co. Ltd. W 1921 roku firma została kupiona przez Elliott’ s Metal Company, która w 1928 roku stała się częścią Imperial Chemical Industries ’ Imperial Metals division (obecnie IMI plc).
Źródła:
wpis w Wikipedii Dla „Muntz Metal,” https://en.wikipedia.org/wiki/Muntz_metal
Staniforth, Mark, 1985. „The Introduction and use of copper sheathing: a history.”The Bulletin of the Australian Institute for Maritime Archaeology, vol.9. nr 1 & 2. 21-48
George Frederick Muntz ulepszony „manufacture of metal plates for sheathing the bottoms of ships or other such vessels” Lars Bruzelius 1832 tekst, patenty na wynalazki. Skrócone specyfikacje dotyczące budowy statków, napraw, poszycia, wodowania, & c. pl … Copyright © 2006 Lars Bruzelius, http://www.bruzelius.info/Nautica/Shipbuilding/Patent%28GB6325%29.html