Streszczenie
Ten artykuł analizuje organizację buntu Maji Maji w latach 1905-197 w Niemieckiej Afryce Wschodniej, wykorzystując analizy profesora T. O. Rangera dotyczące innych rebelii w Afryce Wschodniej i Środkowej. Powstanie rozpoczęło się w Dolinie Rufiji jako chłopski protest przeciwko narzuconemu przez władze niemieckie planowi wspólnej uprawy bawełny. Ale podobnie jak inne afrykańskie bunty przeciwko wczesnym rządom kolonialnym, ruch zyskał ideologiczną treść od prorosyjskich przywódców religijnych. Ideologia ta umożliwiła powstanie daleko poza dolinę Rufiji i dała pewien stopień jedności różnym narodom. W grę wchodziły dwa systemy religijne. W Dolinie Rufiji pierwsi rebelianci otrzymali od ministrów Ducha Kolelo lekarstwo na wodę. Ten maji stał się symbolem jedności i zaangażowania. Ekspansja ruchu poza obszar jądrowy prawdopodobnie podążała za wzorcem powtarzających się ruchów millenariańskich, których głównym celem było wykorzenienie czarów. Taki ruch wiązał się z wyzwaniem dla ustanowionych władz plemiennych i był przez nich postrzegany jako takie zagrożenie. Wraz z rozprzestrzenianiem się powstania wkroczyło na obszary silniejszej organizacji plemiennej, a także straciło coś ze swojego Rewolucyjnego charakteru. W konsekwencji późniejsi rebelianci wykorzystali organizację plemienną. Ten rozwój, jak twierdzi, jest sprzeczny z pierwotnym celem przezwyciężenia przeszłych podziałów politycznych i kulturowych w celu osiągnięcia bardziej skutecznego oporu wobec rządów europejskich. Sugeruje się więc, że bunt wykazał napięcie między ideologią a rzeczywistością polityczną i kulturową, co jest charakterystyczne dla ruchów masowych, w tym późniejszych ruchów nacjonalistycznych.
Journal of African History publikuje artykuły i recenzje książek obejmujące szeroko pojętą afrykańską przeszłość, od późnej epoki kamienia po teraźniejszość. W ostatnich latach coraz większą wagę przywiązuje się do historii gospodarczej, kulturalnej i społecznej, a w kilku artykułach poruszono tematy, które cieszą się coraz większym zainteresowaniem historyków innych regionów, takich jak: role płciowe, Demografia, zdrowie i higiena, propaganda, ideologia prawna, historie pracy, nacjonalizm i opór, historia środowiska, Budowa etniczności, niewolnictwo i handel niewolnikami oraz fotografie jako źródła historyczne. Szczególnie mile widziane są prace dotyczące przedkolonialnych relacji historycznych między Afryką a diasporą afrykańską, podobnie jak historyczne podejścia do okresu postkolonialnego. Instrukcje dla autorów Cambridge Journals Online
Cambridge University Press (www.cambridge.org) jest oddziałem wydawniczym Uniwersytetu w Cambridge, jednej z wiodących instytucji badawczych na świecie, laureatki 81 Nagród Nobla. Cambridge University Press jest zobowiązana przez swoją kartę do rozpowszechniania wiedzy tak szeroko, jak to możliwe na całym świecie. Publikuje ponad 2500 książek rocznie do dystrybucji w ponad 200 krajach.Cambridge Journals publikuje ponad 250 recenzowanych czasopism naukowych z szerokiego zakresu dziedzin, w druku i online. Wiele z tych czasopism jest wiodącymi publikacjami naukowymi w swoich dziedzinach i razem tworzą jeden z najcenniejszych i najbardziej wszechstronnych zespołów badawczych dostępnych obecnie. Więcej informacji na stronie http://journals.cambridge.org.