Streszczenie
chronotyp odnosi się do preferencji osób dotyczących czasu snu i czuwania. Można go określić ilościowo, mierząc czas pośredni między początkiem a końcem snu w dni wolne. Pomiar chronotypu jest pomocny w diagnozowaniu zaburzeń snu i czuwania w rytmie dobowym. Kwestionariusz Chronotypu monachijskiego (MCTQ) jest samodzielną miarą chronotypu, która oblicza punkt środkowy snu w wolnych dniach w oparciu o samodzielnie zgłoszone czasy łóżka i przebudzenia. Samo-raporty snu są podatne na stronniczość. Celem było zbadanie porozumienia między punktem środkowym pochodzącym z MCTQ a obiektywną miarą uzyskaną za pomocą aktygrafii nadgarstka. Sen 115 uczestników w wieku 18-34 lat (średnia = 24, SD = 4,6) monitorowano aktygrafią przez 4 do 6 kolejnych nocy. Skorygowany punkt środkowy snu w dni wolne został wyprowadzony z czasów rozpoczęcia i zakończenia snu zarówno w dni wolne, jak i zaplanowane. Skorygowany punkt środkowy snu w dni wolne mierzony MCTQ wynosił 4:56 (SD = 1 : 16), A aktygrafia 4:51 (SD = 1 : 23). Nie różniły się one znacząco (,). Stwierdzono silną korelację między tymi dwoma pomiarami (, ). Limity 95% umowy wynosiły od -1:37:19 do 2: 14: 38. MCTQ i aktygrafia zapewniają podobne wyniki dla skorygowanego punktu środkowego snu w dni wolne.
1. Wprowadzenie
chronotyp odnosi się do preferencji dotyczących czasu snu i czuwania . Chronotyp odzwierciedla indywidualne różnice w rytmie dobowym . Określenie chronotypu jest ważne, ponieważ wpływa na wiele aspektów zachowania i zdrowia, w tym czas trwania snu , wydajność poznawczą i psychopatologię . Określenie chronotypu jest również pomocne w diagnostyce i leczeniu zaburzeń snu i czuwania w rytmie dobowym . Obiektywne miary mogą być wykorzystane do oszacowania zależności między punktem czasowym wewnętrznych biomarkerów, takich jak dim light melatonin onset (DLMO) i temperatura ciała rdzenia, a zeitgeber (sygnał środowiskowy, taki jak światło dzienne) . Ta zależność między punktami czasowymi markera wewnętrznego i cue zewnętrznego nazywana jest kątem fazowym lub fazą entrainment . Te środki biologiczne wykazują wysoki stopień ważności i niezawodności w ocenie dobowego kąta fazowego, ale są kosztowne i pracochłonne i wymagają wysokiego stopnia udziału podmiotu . Aktygrafia może być stosowana jako dodatkowe narzędzie do oszacowania dobowego kąta fazowego . Aktygrafia jest nieinwazyjną, obiektywną miarą snu, która jest wiarygodna i ważna w porównaniu z polisomnografią w pomiarze harmonogramu i czasu trwania snu. Musi jednak być noszony nieprzerwanie w nocy i wymaga przestrzegania przez uczestników.
subiektywne miary chronotypu obejmują kwestionariusze, które pytają o wyrażone preferencje jednostki do porannych lub wieczornych zajęć. Kwestionariusze te, takie jak kwestionariusz Morningness-Eveningness (MEQ) i Composite Scale of Morningness (CSM), mogą albo klasyfikować jednostki do kategorii (Typ poranny, Typ wieczorny lub żaden z nich) w oparciu o takie preferencje, albo zgłaszać chronotyp w kontinuum jako konstrukt wymiarowy, w którym jednostka może mieć większą „morningness” lub „eveningness” w zależności od tego, gdzie spadają na widmo. Jedną z takich miar wymiarowych jest monachijski Chronotype Questionnaire (MCTQ), kwestionariusz do samodzielnego raportowania, który zbiera informacje na temat zwyczajowego harmonogramu snu osoby w dni robocze i dni wolne . Szacuje on fazę uwięzienia, ustalając punkt odniesienia na podstawie raportowanego rytmu cyklu uśpienia i czuwania . Punktem odniesienia jest punkt środkowy snu w dni wolne i jest on obliczany przez określenie punktu czasowego między zgłoszonym czasem snu i budzenia w dni wolne od pracy, gdzie istnieje mniejszy wpływ zobowiązań społecznych (w tym przypadku pracy) na harmonogram snu. MCTQ zapewnia niedrogi i łatwy sposób obliczania fazy uwięzienia, o czym świadczą silne korelacje między punktem środkowym snu w dni wolne z lekkim początkiem melatoniny (), wynikami MEQ (), umiarkowanymi korelacjami z wynikami CSM () i punktem środkowym snu w dni wolne pochodzącym z dzienników snu (). W jednym z poprzednich badań stwierdzono znaczące korelacje między czasem rozpoczęcia snu uzyskanym metodą aktygrafii a skorygowanym i nieskorygowanym punktem środkowym snu w dni wolne () i czasem zakończenia snu oraz skorygowanym punktem środkowym snu w dni wolne () i punktem środkowym snu w dni wolne () . Niedostatek danych jest problemem, ponieważ dane dotyczące snu zgłaszane samodzielnie są podatne na odchylenia i nie jest jeszcze jasne , czy i w jakim stopniu informacje dostarczane przez MCTQ są dokładne.
aktualne wytyczne zalecają pomiar fazy okołodobowej osób z zaburzeniami snu i czuwania w rytmie okołodobowym za pomocą obiektywnych pomiarów, takich jak przy słabym świetle początek melatoniny lub aktygrafia . Ponieważ obiektywny pomiar chronotypu może nie zawsze być wykonalny dla klinicystów z powodu braku dostępu do aktygrafii lub czasu DLMO, niezbędne jest posiadanie porównywalnego środka, który jest łatwo dostępny.
celem tego badania było zatem zbadanie związku między MCTQ, samodzielnym kwestionariuszem, który mierzy chronotyp na podstawie schematu snu, a obiektywnymi pomiarami schematu snu za pomocą aktygrafii. Aktygrafia określa czuwanie i sen poprzez pomiar ruchu. Pozwala nam obiektywnie zmierzyć czas rozpoczęcia i zakończenia snu, które są parametrami wykorzystywanymi do określenia fazy uwięzienia przez MCTQ. Postawiliśmy hipotezę, że punkt środkowy snu w dni wolne, obliczony przez MCTQ, będzie znacząco i dodatnio skorelowany z punktem środkowym snu w dni wolne, obliczonym przez aktygrafię.
2. Metody
2.1. Uczestnicy
stu piętnastu uczestników zostało zrekrutowanych z większego badania badającego rolę redukcji snu i spożycia alkoholu w wydajności jazdy. Kryteria włączenia to: (i) wiek 18-24 i 30-34 lata, (ii) prowadzenie pojazdów w ciągu ostatnich 3 miesięcy i co najmniej raz w tygodniu; (iii) brak leków (z wyjątkiem środków antykoncepcyjnych dla kobiet); (iv) śpi w regularnych godzinach nocnych. Kryteria wykluczenia to (I) Pittsburgh Sleep Quality Index > 5; (ii) wykonywanie pracy zmianowej; (iii) problemy zdrowotne, które przeciwwskazają do uczestnictwa (tj. diagnoza zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zaburzenia używania substancji oraz problemy ze snem i zaburzenia); oraz (iv) ciąża lub karmienie piersią.
2.2. Środki
Monachium Chronotype Questionnaire (MCTQ) . Kwestionariusz do samodzielnego raportowania gromadzi informacje o zwyczajowym harmonogramie snu danej osoby podczas zaplanowanych dni (np. dni pracy) i dni wolnych . Wykorzystano go do oceny fazy uwięzienia poprzez ustawienie punktu odniesienia, ” środkowego punktu snu.”
zmienne MCTQ obejmowały następujące elementy: (a) rozpoczęcie snu, zgłoszone opóźnienie snu przed snem plus opóźnienie początku snu; (b) koniec snu, zgłoszony czas budzenia; (c) czas trwania snu, całkowity czas (w minutach) między rozpoczęciem snu a końcem snu; d) punkt środkowy snu, punkt czasowy dokładnie pośrodku między czasem rozpoczęcia i zakończenia snu oraz e) skorygowany punkt środkowy snu w dni wolne, punkt środkowy snu w dni wolne plus połowa różnicy między czasem trwania snu w dni wolne a średnią ważoną czasu trwania snu zarówno dla dni zaplanowanych, jak i wolnych (czas trwania snu w dni zaplanowane razy pięć i dni wolne razy dwa podzielone przez siedem). Wszystkie zmienne, z wyjątkiem skorygowanego punktu środkowego snu w dni wolne, zostały obliczone zarówno dla dni zaplanowanych, jak i dni wolnych.
Aktygrafia. Do pomiaru snu wykorzystano aktygrafy Actiwatch 2 (Philips Respironics). Aktygrafia była szeroko stosowana do oceny snu i została potwierdzona przed polisomnografią. U młodych osób dorosłych z czułością progową zastosowaną w tym badaniu stwierdzono, że współczynnik porozumienia dla identyfikacji fazy po fazie snu i czuwania wynosił 87,7% . Aktygrafia wykazuje znaczną niezawodność testowania, z całorocznymi korelacjami między obiektami wynoszącymi 0,73 dla całkowitego czasu snu, 0,93 dla opóźnienia początku snu i 0,90 dla skuteczności snu . W niniejszym badaniu każdy uczestnik zapisywał czas snu i czas przebudzenia w dzienniku snu, a te czasy były używane jako czasy rozpoczęcia i zakończenia analiz. Jednominutowe epoki zostały wykorzystane do analizy danych aktygraficznych snu. Dla każdej 1-minutowej epoki obliczano całkowitą sumę zliczeń aktywności. Jeśli przekroczyły one próg (wartość czułości progu = średni wynik w okresie aktywnym/45), wówczas epokę uznano za przebudzenie. Jeśli spadł poniżej tego progu, to był uważany za sen.
Punktacja została oparta na podręczniku Society for Behavioral Sleep Medicine guide to actigraphy monitoring . Zgodnie z zaleceniami przewodnika, noce nie były punktowane, jeśli zgłoszone czasy rozpoczęcia i zakończenia snu były niezgodne z pomiarami aktygraficznymi przez więcej niż jedną godzinę.
dane aktygraficzne analizowano za pomocą oprogramowania sleep (Actiware Sleep 6.1, Philips Respironics). Analizowane parametry obejmowały (a) początek snu, który był początkiem snu; (b) koniec snu, koniec snu; (c) czas trwania snu, całkowity czas (w minutach) między rozpoczęciem snu a końcem snu; d) punkt środkowy snu, punkt czasowy w równej odległości między czasem rozpoczęcia snu a czasem zakończenia snu oraz e) skorygowany punkt środkowy snu w dni wolne, punkt środkowy snu w dni wolne minus połowa różnicy między czasem trwania snu w dni wolne a średnim czasem trwania snu dla wszystkich dni.
aby obliczyć średnie zaplanowanych (tj. pracy lub szkoły) lub dni wolnych, uczestnicy samodzielnie zgłaszali w dzienniku snu, czy dzień był zaplanowany lub wolny. Średnie były obliczane tylko wtedy, gdy były co najmniej dwie noce w dni zaplanowane lub dni wolne.
2.3. Procedura
zbieranie danych przeprowadzono w dwóch sesjach. Podczas pierwszej sesji podano kwestionariusz do zbierania danych demograficznych, a MCTQ do pomiaru chronotypu. Uczestnicy zostali następnie poddani aktygrafowi i poinstruowani, aby nosić go na ręce przed snem przez sześć kolejnych nocy, w tym w nocy tygodniowej i weekendowej, a także podczas wolnych i zaplanowanych (tj. w pracy) nocy. Sześć nocy później, podczas drugiej sesji, zebrano actigraph i przeanalizowano dane dotyczące snu. Badanie zostało zatwierdzone przez Radę Etyki badawczej Instytutu Douglas Mental Health University (Montreal, Kanada). Przed zebraniem danych udzielono pisemnej świadomej zgody.
2.4. Analizy
obliczono średnie i odchylenia standardowe dla aktygraficznych pomiarów snu i MCTQ. Normalność rozkładu każdej ze zmiennych była badana za pomocą testu Shapiro-Wilksa. Sparowane testy dwuogonowe zostały wykorzystane do porównania środków między pomiarami MCTQ i aktygraficznymi pomiarami snu. Korelacje Pearsona zostały wykorzystane do pomiaru powiązań między MCTQ i pochodnymi aktygrafii miarami początku snu, końca snu, czasu snu i punktu środkowego snu. Różnice analizowano metodą Bland-Altmana . Dla każdego uczestnika obliczono różnice między skorygowanym punktem środkowym snu mctq i uzyskanym aktygraficznie punktem środkowym snu w dni wolne, a także średnią tych pomiarów. Do zobrazowania różnicy między środkami obu środków wykorzystano działki Bland-Altmana, a granice porozumienia obliczono jako 1.Odchylenia standardowe od średniej. Regresja liniowa porównująca różnicę między miarami (mctq-derived corrected midpoint of sleep on free days minus actigraphy-derived corrected midpoint of sleep on free days) jako zmienną zależną i średnią z dwóch miar jako zmienną niezależną została wykorzystana do identyfikacji uprzedzeń w różnicy dla uczestników z wcześniejszymi lub późniejszymi typami. Wyniki uznano za istotne statystycznie, kiedy . SPSS 22 Dla Windows (IBM) był używany do wszystkich analiz statystycznych.
2.4.1. Analizy mocy
Analiza mocy w celu wykrycia różnicy między dwoma zależnymi środkami została przeprowadzona przy użyciu pakietu oprogramowania GPower . Analizy a priori z poziomem istotności Alfa 0,05 i mocą 0,80 wykazały, że 403, 67 i 28 uczestników są potrzebne do wykrycia odpowiednio małych, średnich i dużych rozmiarów efektów. Analizy wrażliwości, z poziomem istotności Alfa 0,05 i mocą 0,80, wykazały, że minimalna wykrywalna wielkość efektu wynosiła 0,51 dla środkowego punktu snu w próbce dni wolnych () i 0.51 oraz za skorygowany środek snu w dni wolne ().
3. Wyniki
w tabeli 1 przedstawiono cechy demograficzne tej próby.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
zakres wykorzystanych nocy wynosił od czterech do sześciu nocy, aby uczestnicy mogli zostać włączeni do analiz (115 uczestników zostało włączonych do analiz, z czego 90 uczestników miało sześć nocy danych, 23 miało pięć nocy danych snu, a 2 miało cztery noce danych snu). 101 uczestników miało co najmniej dwie noce snu dane dotyczące dni wolnych niezbędnych do analizy dni wolnych, A 101 uczestników miało co najmniej dwie noce snu dane dotyczące zaplanowanych dni niezbędne do analizy zaplanowanych dni, podczas gdy 88 miało zarówno co najmniej dwie noce snu dla dni wolnych i dwie noce snu dla zaplanowanych dni wymagane do analizy skorygowanego punktu środkowego snu. 32% próby (37 uczestników) zgłosiło, że nie używa budzika w dni wolne. Dane dla wszystkich zmiennych były zwykle dystrybuowane.
mctq-pochodna punktu środkowego snu w dni wolne było 5: 00 (SD = 1 : 15), podczas gdy pomiar aktygrafii wynosił 4:55 (SD = 1 : 19). Nie było znaczącej różnicy między środkami tych dwóch grup (, , ). Stwierdzono silną korelację między tymi dwoma pomiarami (, ).
skorygowany punkt środkowy snu w dni wolne mierzony MCTQ wynosił 4:56 (SD = 1 : 16), A mierzony aktygrafią 4:51 (SD = 1 : 23). Nie stwierdzono znaczącej różnicy między środkami tych dwóch grup (,, i ). Stwierdzono silną korelację między tymi dwoma pomiarami (, ).
gdy korelacje były analizowane według płci lub grupy wiekowej, korelacja pozostawała statystycznie istotna dla każdej z grup.
szczegółowe wyniki harmonogramu snu i czasu trwania snu, uzyskane z MCTQ i aktygrafii, przedstawiono na fig. 1 dla dni wolnych i fig.2 dla dni roboczych. Tabela 2 przedstawia korelacje uzyskane między MCTQ i aktygrafią dla schematu snu i czasu trwania zarówno w dni robocze, jak i wolne od pracy.
|
||||||||||||||||||||||||||
|
; ; . Korelacje pozostawały znaczące przy kontrolowaniu płci, wieku, dochodów, poziomu wykształcenia, rasy, stanu cywilnego i zawodu.
|
||||||||||||||||||||||||||
Rysunek 3 przedstawia mdły Wykres Altmana dla skorygowanego punktu środkowego snu w dni wolne. 95% limitów porozumienia między tymi dwoma środkami wynosiło od -1 : 37 : 19 do 2 : 14 : 38. Średnia z obu miar nie była znaczącym predyktorem różnicy między tymi dwoma miarami (,). W związku z tym różnica między środkami nie jest znacząco większa lub mniejsza dla osób z późniejszymi lub wcześniejszymi punktami środkowymi snu.
4. Dyskusja
celem tego badania było porównanie uzyskanego przez MCTQ punktu środkowego snu w dni wolne z tymi obliczonymi za pomocą aktygrafii. Śródpunktowe wartości mctq i aktygrafii były istotnie i silnie dodatnio skorelowane, a średnie śródpunktowe wartości mctq i aktygrafii nie różniły się znacząco. Skorygowany punkt środkowy snu w dni wolne mierzony przez MCTQ i aktygrafię był również znacząco i silnie skorelowany, a środki również nie różniły się znacząco. Różnice między tymi dwoma miarami nie były większe (lub mniejsze) dla osób z późniejszymi (lub wcześniejszymi) punktami środkowymi snu. Łącznie, obecne dane dostarczają dowodów na silną zgodność średnio między pochodnymi MCTQ miarami skorygowanego punktu środkowego snu w dni wolne a tymi pochodzącymi z aktygrafii. W związku z tym ustalenia te stanowią dalsze wsparcie dla wykorzystania MCTQ do oceny chronotypu zarówno do celów badawczych, jak i epidemiologicznych.
istnieje jednak jedno zastrzeżenie przy porównywaniu skorygowanych punktów środkowych snu mctq i uzyskanych z aktygrafii w dni wolne. Granice porozumienia (gdzie 95% różnic między tymi dwoma środkami wynika ze średniej z obu tych środków) wynoszą od 1 godziny i 37 minut wcześniej oraz od 2 godzin i 15 minut później (3 godziny i 52 minuty). Zakres dla 95% badanych jest na tyle szeroki, że różnice byłyby istotne klinicznie. Podobnie, poprzednie badanie porównujące pochodzący z MCTQ środek snu w dniach wolnych i DLMO wykazało, że różnice między nimi mogą być w zakresie 4-godzinnym . Ze względu na szeroki zakres w granicach zgody ocen obu miar, MCTQ nie może być stosowany do oszacowania obiektywnie zmierzonego skorygowanego punktu środkowego snu u osoby. Różnice te mogą wynikać z faktu, że MCTQ zgłasza idealne wzorce snu, a nie rzeczywiste wzorce snu. W związku z tym, zgłaszane samodzielnie odpowiedzi na MCTQ niekoniecznie dokładnie odzwierciedlają rzeczywiste, obiektywnie zmierzone zachowanie podczas snu u jednego pacjenta. Wyniki te potwierdzają wniosek Kantermann et al. że pochodzący z MCTQ skorygowany punkt środkowy snu w dni wolne nie powinien być wykorzystywany wyłącznie do czasowego leczenia zaburzeń snu i czuwania rytmu dobowego.
podczas gdy stwierdzono istotne korelacje między MCTQ – i actigraphy-pochodnymi miarami dla początku snu, koniec snu i czas snu, istniały również znaczące różnice między środkami. W związku z tym, w przypadku tych innych środków, MCTQ, podobnie jak w przypadku innych subiektywnych miar zachowania podczas snu, jest podatne na stronniczość w porównaniu z obiektywnymi miarami, takimi jak aktygrafia . Czasy snu były dokładniej zgłaszane w dni wolne niż w dni robocze. Uczestnicy mogli odpowiedzieć na MCTQ z ich wyidealizowanym harmonogramem snu w dni robocze, a nie dokładnie opisując ich rzeczywisty harmonogram snu.
poprzednie badania, w których porównywano środkowy punkt snu mctq z słabym początkiem melatoniny o słabym świetle, wykazały, że były one związane . Tak więc interesujące może być porównanie MCTQ i aktygrafii do słabego lekkiego wystąpienia melatoniny. Praktyczne zastosowanie może mieć również porównanie czułości i swoistości MCTQ i aktygrafii do diagnozowania zaburzeń snu i czuwania w rytmie dobowym w populacji klinicznej.
siła tego badania, w porównaniu do poprzednich z zastosowaniem porównywania MCTQ z lekkim początkiem melatoniny, jest większa. Jeśli chodzi o ograniczenia, obecne badanie może cierpieć na zmniejszoną uogólnialność ze względu na cechy próbki. Uczestnicy zostali wykluczeni, jeśli mieli zły sen na podstawie wskaźnika jakości snu w Pittsburghu. W związku z tym Wyniki te nie mogą uogólniać się na populację o złej jakości snu. Uczestnicy byli w wieku od 18 do 34 lat, a większość (77,3%) byli studentami, chociaż wyniki pozostały znaczące, gdy zawód został włączony jako współzmienny. Możliwe jest, że badanie ze starszymi lub zatrudnionymi uczestnikami może przynieść różne wyniki, jak dobowe zmiany preferencji z wiekiem i planowania z zatrudnienia zmiany zachowań snu. Ograniczeniem tego badania jest to, że aktygrafia nadgarstka była używana tylko przez 4-6 nocy, podczas gdy MCTQ obejmuje 7 nocy. Podczas gdy większość uczestników zgłaszała używanie budzika w dni wolne, usunięcie tych uczestników nie zmieniło wyników. Inne ograniczenie badania jest związane z faktem, że definicja wolnego dnia w tym badaniu obejmowałaby osoby, które budzą się nie z powodu harmonogramu pracy, ale z powodu czynników zewnętrznych, takich jak dzieci lub zwierzęta domowe .
5. Wnioski
skorygowane punkty środkowe snu uzyskane metodą MCTQ i aktygrafii w dni wolne są średnio takie same między tymi dwoma pomiarami. Wyniki te potwierdzają zastosowanie MCTQ do oceny chronotypu, ale nie do leczenia czasowego, który wymaga dokładnej oceny chronotypu. Sam raport mctq harmonogramy snu niekoniecznie odzwierciedlają rzeczywiste zachowanie.
dostępność danych
dane wykorzystane do wsparcia tego badania są częścią trwającego projektu. Dostęp do tych danych będzie rozpatrywany przez autora na żądanie.
konflikty interesów
autorzy nie zgłaszają konfliktów interesów.
podziękowania
Jose Arturo Santisteban otrzymał finansowanie od meksykańskiej Narodowej Rady Nauki i technologii (CONACYT). Reut Gruber otrzymał dofinansowanie na materiały w tym badaniu od Canadian Foundation for Innovation (CFI) w ramach grantu Leaders Opportunities Funds nr 12929. Thomas G. Brown i Reut Gruber otrzymali finansowanie tego badania od Kanadyjskich instytutów badań nad zdrowiem (Grant nr 275268) i fonds de Recherche Société et Culture (Grant nr 275268). 2013 – ” lub ” -171270).